Esquerda Anticapitalista: QUENES SOMOS

Quen somos? 

Esquerda Anticapitalista é unha organización revolucionaria, ecoloxista, feminista e internacionalista que se esforza por impulsar as loitas contra toda forma de opresión, explotación e dominación sobre as persoas e a natureza. As  mulleres e os homes de Esquerda Anticapitalista organizámonos politicamente para  volver a poñer de actualidade a necesidade dunha  ruptura revolucionariaque permita iniciar a construción dunha sociedade socialista autoxestionaria  libre de alienación, explotación e opresión, onde todo o mundo poida participar dunha forma democrática e pluralista na elección dun novo futuro colectivo.  

Que nos une? 

Un mundo liberado da ditadura do capital só pode vir a través dunha ruptura radical co (des) orde existente. Non podemos esperar nada bo dun sistema que xera millóns de desempregados, pobres e marxinados nos países ricos e centos de millóns de persoas famentas dos países do sur, nin facernos ilusións sobre un sistema ecoloxicamente insostible que ameaza  destruír o planeta. Mentres tanto, a crise deste "modelo"  civilizatorio non fai máis que agravarse e se acentúan  o militarismo, as limitacións ás liberdades e o desenvolvemento de ideoloxías reaccionarias e fundamentalistas. Cremos que hai que promover unha estratexia contrahexemónica de construción dun bloque político, social e cultural alternativo, capaz de promover procesos de converxencia entre os distintos movementos sociais en torno á loita por reformas  non reformistas e reivindicacións de carácter transitorio cuxa conquista e consolidación requerirán un enfrontamento co sistema e a lóxica do capital. 

Somos parte da resistencia ao neoliberalismo e estamos comprometidos coa defensa das orientacións anticapitalistas e alternativas que poidan xurdir dende os movementos sociais. Cremos que necesitamos traballar de forma unitaria, promover a confluencia entre as redes e movementos existentes e organizarse democraticamente para loitar eficazmente contra o bloque de poder dominante e contra toda forma de opresión. O proxecto aspira a vencellar os obxectivos socialistas coas alianzas sociais e políticas necesarias para levar adiante as demandas das clases populares e facer a vida cada día máis soportable, sen perder nunca de vista o horizonte da ruptura con este sistema.  

Continuar un vello combate! 

AS mulleres e homes de Esquerda Anticapitalista queremos relacionar os fíos vermello -que percorreu o século XX dende Petrogrado en 1917 a Barcelona en 1936, dende A Habana en 1959 a París en 1968, dende Managua en 1979 a Chiapas en 1994 - verde -que, ante crecentes catástrofes ambientais, como Chernobyl e Harrisburg e o cambio climático, pretende redefinir a forma en que producimos, consumimos e vivimos-evioleta, que non só  cada 8 de marzo, senón tamén a cotío nos lembra a necesidade diaria da loita contra o patriarcado e a opresión  material e simbólica das mulleres en calquera lugar do mundo, e todas as cores da revolta que debuxan os que están comprometidos coa loita por outro mundo. 

Cremos que a esquerda nunca comeza a partir de cero, senón que a memoria colectiva e a experiencia do pasado fan posibles  os soños e os proxectos do futuro. Por todo iso, Esquerda Anticapitalista tentar recoller as achegas do marxismo revolucionario, o ambientalismo e o feminismo, ao mesmo tempo que nos esforzamos en sacar leccións para o futuro dos procesos revolucionarios do pasado, dos seus éxitos e os seus erros, e da historia dos movementos sociais e as súas organizacións, para tratar de evitar  os erros e o dogmatismo. 

Anticapitalistas ... e unitarios! 

Esta é a nosa forma de traballar nos movementos sociais, nos que defendemos o pluralismo e o respecto a todas as correntes e sensibilidades que os conforman: todos os movementos sociais teñen que ser autónomos e teñen que  dotarse de organismos propios e independentes de expresión e deinterlocución. Os e as militantes de Esquerda Anticapitalista cremos que as correntes anticapitalistas teñen que ser  firmes partidarios da participación masiva e unitaria do pobo en todas as loitas como unha condición sine qua non para prefigurar o proxecto social polo que loitamos e reconstruír así unha correlación de forzas que deteña a ofensiva do capital e nos permita facer crible  ese outro mundo polo que estamos loitando. Converxer, tecer, sumar ... 

O traballo de Esquerda Anticapitalista  caracterízase polo esforzo de facer confluir campañas, plataformas e colectivos  coa fin de consolidar e vencellar  movementos  entre si, axudando a desenvolver unha perspectiva política de conxunto. Tamén dámos grande importancia á procura de unidade de acción entre os novos movementos de resistencia e o movemento obreiro  organizado.Por iso, é preciso relacionar as loitas populares que van aparecendo co conxunto  da clase traballadora, sendo ben consciente de que, como dixo Marx, "a emancipación dos traballadores será obra dos propios traballadores" ... e das traballadoras e  das maiorías sociais oprimidas. 

Hoxe, como está demostrando o desenvolvemento do "movemento de movementos" contra a globalización capitalista e os seus diversos  foros e encontros, esta orientación unitaria adquire gran relevancia, sobre todo tendo en conta a enorme fragmentación e precaridade que padecen os traballadores e traballadoras, o que axuda a perpetuar a dominación e a discriminación. A fragmentación de intereses e subxetividades que se derivan delo e a diversidade das loitas e das organizacións implicadas requiren estratexias unitarias e flexibles que unifiquen todas as formas de resistencia ao capitalismo neoliberal.  

Atención á formación 

Unha das principais preocupacións da Esquerda Anticapitalista é a formación. Non podemos construír fortes organizacións revolucionarias e refundar unha perspectiva socialista, sen persoas con coñecemento político, con capacidade de argumentación autónoma,  de debate,  de elaboración e de crítica ... pero tamén de escoitar e aprender todo o que pode contribuír a facer crible e posible, o novo horizonte socialista. 

Tamén na política! refundar un proxecto anticapitalista e de clase 

Dende Esqueda AntiCapitalista sostemos que a reconstrución da esquerda anticapitalista e de clase non se esgota no fortalecemento e consolidación de redes de activistas e foros sociais. Tamén necesitamos construír un novo suxeito político capaz de tomar iniciativas políticas específicas, reflectindo as aspiracións emancipatórias  presentes moitas veces nos movementos sociais. Por iso,  nos esforzamos para combinar a reconstrución do movemento obreiro e a promoción de movementos sociais a través da construción dunha alternativa anticapitalista que sexa operativa, tanto na rúa coma nas furnas. Cremos que é urxente construír un proxecto  que aporte unha saída  en positivo ás loitas, un programa coherente que desenvolva contidos que defendan o socialismo do século XXI e unha estratexia revolucionaria realista que parta da análise concreta da situación concreta. En suma, non podemos quedar só nas loitas e os Noes. Temos que pasar á proposta, o que queremos, aos síes que defendemos... Esta perspectiva se está facendo máis urxente ante a deriva subalterna cara o social-liberalismo do PSOE e de formacións coma IU ou ICV-EUiA. Mesmo partindo de forzas moi modestas, o noso proxecto non se conforma con chegar aos"convencidos",  cremos que é hora de erguer un proxecto anticapitalista e de clase que sexa útil e necesario para amplas capas sociais orfas de referente político e electoral .  

Unha estratexia e un programa de ruptura co capitalismo 

No contexto actual, os revolucionarios e as revolucionarias defendemos a loita por conquistas sociais e políticas que tenden a chocar coa lóxica do sistema e xeren a necesidade de impugnalo directamente, tales como: 

* A cancelación incondicional da débeda externa dos países pobres do Sur, a fin dos programas de axuste estrutural, a introdución de controis sobre os movementos de capitais e á prohibición de paraísos fiscais, a fin da liberalización da economía mundial e a disolución do BM,FMI e da OMC e a súa substitución por novas formas democráticas de colaboración e cooperación entre os pobos dende a escala local ata o global. 

* Unha redución drástica da xornada laboral e o dereito a un emprego  digno, estable e con dereitos. A ofensiva neoliberal non fai máis que aumentar o desemprego e quere aumentar aínda máis as horas de traballo dos  que conservan un emprego. Para crebar esa lóxica irracional, é necesario impoñer unha redución drástica da xornada de traballo sen perda de retribución, traballar menos, facilitar o reparto de todo tipo de traballo (incluíndo, polo tanto, os que tradicionalmente eran invisibles ou non pagados, como aqueles realizados no ámbito familiar, doméstico ou de coidado) e vivir mellor (sen o estrés de quen non dá abasto no traballo, as depresións de parados e a anguria e ansiedade d@ s precari @ s). O nivel de produtividade das economías de hoxe, facilitado polas novas tecnoloxías, ten que estar ao servizo de persoas, lecer e calidade de vida e non para servir aos beneficios dos capitalistas, a continuidade da dominación patriarcal e a destrución ambiental. 

* Cremos que cómpre defender, financiar mellor, ampliar cualitativamente e xestionar democraticamente os servizos públicos (educación, sanidade, coidados de persoas maiores, garderías ...) e loitar pola "re"nacionalización e socialización dos servizos públicos privatizados ou subcontratados. Trátase de defender os bens común e a súa reapropiación polas maiorías sociais contra a lóxica da privatización e expropiación neoliberal e a crecente concentración da riqueza mundial nunha minoría explotadora. Deste xeito, unha reforma tributaria radical contra o"paraíso fiscal global"en que se  está transformando o planeta ten que ser un punto de partida necesario: cómpre que paguen os ricos, especuladores financeiros, as grandes fortunas e as rendas de capital mediante impostos directos progresivos, e non o conxunto da poboación traballadora, que hoxe paga enormes impostos indirectos cada vez que consume mercadorías básicas. 

* Hai que esforzarse para construír a unidade do conxunto de persoas oprimidas e explotadas, recoñecendo toda a súa pluralidade e diversidade, e a única maneira de facelo é atender ás demandas específicas de todos os seus membros: hai que loitar todos os dereitos das mulleres e pola igualdade de remuneración entre homes e mulleres que ocupan o mesmo traballo, hai que regularizar a todos os "indocumentados", revogando leis, coma a de Estranxería, e recoñecerlles os mesmos dereitos democráticos que os traballadores autóctonos(incluíndo, polo tanto, o dereito de cidadanía con base na residencia), é necesario impoñer o respecto cara todas as orientacións sexuais, frente a norma heterosexual dominante, debemos defender os dereitos nacionais dos pobos ... En definitiva, hai que combater todas as formas de desigualdade ,contra todas as discriminacións específicas que crean insolidaridade dentro das clases populares e axudan a impedir a súa confluencia en torno a obxectivos comúns de clase. 

* A necesidade de desenvolver as demandas específicas do movemento feminista e Gay-lésbico, axudando a afondar na transformación das relacións entre as persoas no sentido emancipatorio e escapar das visións reducionistas que non entenden que a opresión das mulleres e certas orientacións sexuais anteceden ao capitalismo e probablemente se manteñan tralo seu derrocamento. Así pois, é necesario promover movementos autónomos de mulleres e LGBT (lesbianas, gays, bisexuais, transexuais), posto que poñer fin á explotación capitalista é condición necesaria pero non suficiente para acadar a plena emancipación individual e colectiva. 

* Hai que defender o dereito dos pobos oprimidos do Estado español ao recoñecemento da súa autodeterminación e soberanía, incluíndo o dereito á secesión e defender a República como  forma do Estado frente a monarquía vixente,  cuestionando así abertamente a lexitimidade da Constitución de 1978 e apostando por un novo proceso constituinte baseado no protagonismo dos pobos. Defendemos tamén os esforzos para recuperar a memoria histórica para acabar coa amnesia provocada polo modelo de transición pactado e o propio franquismo 

*Hai que loitar pola construción doutra Europa, unha Europa de trababalladores e pobos, social, ecolóxica, feminista e solidaria cos pobos do Sur, seguindo o camiño do rexeitamento popular francés e holandés do proxecto de Tratado Constitucional Europeo e o rexeitamento irlandés do seu sucedáneo, o Tratado de Lisboa. Debemos opoñernos  ás políticas neoliberais e "securitarias" que os distintos gobernos europeos queren impoñer e só van xerar maiores desigualdades e novos valos e guetos sociais e étnicos. 

* Necesidade de iniciar unha reconversión ecolóxica da economía e crear unha nova cultura de sustentabilidade a través de políticas que paren a destrución ambiental, evitando o consumo desproporcionado de auga e enerxía e creando unha nova cultura da auga, a prohibición de transxénicos, desenvolvemento de alternativas baseadas nas enerxías renovables, acabando coa dependencia crecente das non-renovables e peche das  nucleares ... - e introducir criterios ecosocialistas nas grandes decisións económicas: deter a privatización dos recursos naturais, defender o dereito dos pobos á soberanía alimentaria e da terra , promover sistemas públicos de mobilidade e introducir unha planificación democrática, federal e / ou confederal e autoxestionaria da economía para atender as necesidades básicas da maioría da xente, combatendo a espiral do consumismo capitalista e produtivista e a crise ecolóxica actual , o que leva a unha verdadeira crise de civilización e ameaza a supervivencia de toda a biosfera e do planeta. 

* Hai que loitar contra o militarismo e a guerra imperialista, loitando polo desarmamento nuclear e convencional, a disolución da OTAN e denunciando os intereses do complexo militar-industrial e as novas estratexias de guerra preventiva dirixidas por Estados Unidos e a Unión Europea . Xunto con isto, temos que facer unha defensa forte dos dereitos e das liberdades civís e democráticas contra tendencias regresiva  que son xustificadas en nome da guerra contra o terrorismo ou  control da inmigración, e estender os dereitos de cidadanía aos inmigrantes. 

*Hai que avanzar no exercicio da democracia para superar o capitalismo, nas condicións de desigualdade estrutural nas  que se realizan, votar cada catro anos en países como o noso non é democracia, senón un proceso de renovación periódica das elites políticas, que, a pesar de eventuais diferenzas entre neoliberais e social-liberais , pouco difiren entre si na súa submisión ás potencias económicas dominantes. Non rexeitamos a necesidade de participar nos procesos electorais e acadar unha representación institucional da esquerda radical, pero defendemos a necesidade de subordinala á mobilización e á coherencia política e programática e, sobre todo, defendemos unha idea diferente de democracia baseada no exercicio constante por parte da cidadanía dun poder de decisión e de control sobre todas as políticas que afectan as súas vidas. Isto implica avanzar na superación das desigualdades básicas e unha nova distribución da riqueza e dos tempos que permita dispor dos recursos e do tempo libre necesario para poder ocuparse dos asuntos comúns, deliberar e decidir colectivamente. Así, a democracia socialista terá que combinar un exercicio  efectivo de soberanía por parte do pobo, formas de  control obreiro e social sobre as decisións relativas á produción e formas de poder político consellista a nivel local e de veciñanza que complementen, con democracia directa e instrumentos como o orzamento participativo, as institucións democráticas representativas. 

Dende  Esquerda Anticapitalista pensamos  que a realización de ideais igualitarios, democráticos e autoxestionarios comúns ao socialismo revolucionario, o movemento feminista, o movemento de liberación de gays e lesbianas, os movementos de liberación nacional e o ecoloxismo non poderán levarse a cabo sen  atacar de raíz a propiedade privada dos medios de produción e dos recursos naturais e a acumulación cega de capital, sen unha ruptura radical cun sistema que xera inxustiza, explotación, miseria, opresión e destrución. Así, o impulso dun proceso revolucionario socialista segue a ser o noso horizonte e unha tarefa fundamental, se queremos acadar transformacións substanciais e irreversibles da sociedade e abrir unha porta á esperanza. O proceso de democratización levado ata súas ultimas consecuencias terá que superar a resistencia das clases dominantes coa forza da razón e, no seu caso, coa razón da forza. 

Un proxecto internacionalista á altura dos retos actuais 

Esquerda Anticapitalista é unha organización internacionalista, porque o capitalismo é un sistema mundial que internacionalizou a loita de clases e xerou resistencias globais e, polo tanto, esixe a estas  transcrecer para a construción dunha alternativa socialista a escala global. Somos internacionalistas, porque a aspiración é común a través das fronteiras que nos separan, porque somos solidarios cos pobos oprimidos do Sur e, porque loitamos por novas relacións entre as nacións, e contra un inimigo común, o "novo" imperialismo contemporáneo. Cremos que as grandes potencias imperialistas non teñen dereito a dirixir o destino dos países pobres. Somos internacionalistas, porque loitamos contra o militarismo das grandes potencias e a guerra, aínda que defendemos o dereito dos oprimidos para liberase, se fai falla, con armas na man, cando outros medios non son suficientes ante a resistencia dos poderes dominantes. 

Tamén cremos que para facer fronte ao capitalismo organizado mundialmente-fortemente concentradao en grandes multinacionais que someten ao seu control organización coma o FMI , a OMC e  o G-8 e articulado en bloques rexionais como a Unión Europea, e defendido pola forza militar coa OTAN coma o seu principal brazo armado ao servizo da "guerra global permanente" - é esencial  establecer conexións permanentes e desenvolver iniciativas conxuntas con outras organizacións revolucionarias e anticapitalistas do mundo. Así, Esquerda Anticapitalista forma parte da Cuarta Internacional, unha organización nacida nos momentos máis sombríos do século XX, en vésperas da Segunda Guerra Mundial, coa fin de rescatar a lexitimidade da Revolución de Outubro e do non confundir o socialismo coa catástrofe política e moral do stalinismo. Hoxe, grazas ao rexurdimento masivo de prácticas e movementos internacionalistas, a Cuarta Internacional contribúe a artellar unha futura corrente internacional anticapitalista de masas, a través de iniciativas como a Conferencia da Esquerda Anticapitalista Europea,  na que Esquerda Anticapitalista está totalmente involucrada.  

Únete á Esquerda Anticapitalista! 

Para levar adiante este proxecto, para facer  realidade os teus soños, para acadar unha sociedade de homes e mulleres libres ...únete a nós. O teu  esforzó e o teu traballo son necesarios, porque sen militancia non hai loita, sen loita non hai organización e sen organización non hai proxecto revolucionario ...  A túa opinión, pensamento e participación son imprescindibles. Acabouse o tempo  da pasividade da esquerda, do conformismo, do deixar facer aos poderosos, considerando que os asuntos públicos son unha cuestión dos "políticos". Agora é a hora das persoas, dos pobos, dos rebeldes,  do cambio e  da acción. É a hora de construír unha esquerda anticapitalista e de clase, unha esquerda de  esquerdas. 

Rebélate e loita ...Organízate en Esquerda Anticapitalista!